--Öncelikle hayat hikayenizden bahsader misiniz? Çalışma hayatınıza nasıl başladınız?

1964 Ardahan Kosof doğumluyum.İlköğretimi Ardahan Kosof YeniKöy'de, orta ve lise eğitimini Zonguldak'da okudum. Lise eğitimimden sonra Almanya'ya gittim orada 34 ay lisan eğitimi aldıktan sonra, üniversitelere başvurularda bulundum. Elektro Kimya Mühendisliği okurken bazı nedenlerden dolayı eğitim alanımı değiştirmek zorunda kaldım. İnşaat Teknikeri Yüksek okuluna müracaat ettim ve kabul edildim. 3-4 yıl Avrupa’da kaldlm sonrasında Türkiye'ye döndüm. Uludağ Üniversitesinde Alman Dili Edebiyatından 1986’da mezun olduğum için iyi derecede Almanca biliyordum. 1988’de bir dönem ihracat belgeleri doldurdum. 1980'de insaat sektörüne girdim. 90'lı yıllarda krizler geldi. Körfez Krizinde bir hayli zorlandık. Krizden sonra 1995 yılına kadar bir canlanma oldu biz bu arada ufak tefek inşaat işleri yapıyorduk. 1995’de bir kriz daha oldu sonra işlerimiz biraz daha iyileşti fakat 2001 krizi geldi ve her kriz bize ciddi bir maliyete mâl oldu. Yani bir cizgide ilerleyemedik hep inişli çıkışlı oldu. 2002 seçimlerinden sonra düzgün bir çizgi oluştu ve hep büyüyerek ilerledik.

--Bugüne kadar kaç projenin içinde yer aldınız?

Tam sayılarını bilmemekle beraber aşağı yukarı 25-30 projede yer aldım.

--Bu mesleği seçmenize hangi sebepler etken oldu? Mesleğinize ilk olarak kimlerle başladınız?

Gayrimenkul işiyle uğraşan tanıdıklarım vardı. Onların vesilesiyle bu sektöre başladım. 1988 de şirketimi kurdum tek başıma yoluma devam ettim ama yaptığım projelerde ortaklıklerım da oldu.

--Değerli tecrübeleriniz ile mesleğinizin zorluklarından biraz bahsader misiniz?

1998 depremine kadar TUrkiye'de inşaat yapmasını tam bilmiyorduk. Ben 1995'te yaptığım bir bina analizinde, bir deprem uzmamyla tanıştım. Türkiye de 1998'e kadar yapılan projeli binaların güvensiz bina oldugunu belirtti. 0turma izni, insaat ruhsatı alımı gibi prosedürler lise mezunu bir insanın elinden geçiyordu. 2000li yıllarda çıkan inşaat mevzuatı gerçekten çok ciddi bir şekilde uygulandığı zaman yapılan işlerde herhangi bir sıkıntı olacağını sanmıyorum. Mevzuat gerçekten uygulandığı zaman Avrupa'nın üstünde bir başarı yakalayabileceğimizi düşünüyorum. Projelerin düz çizgide mevzuata uygun yapıldığında binalarda can güvenliği sağlanmış demektir. 2002'den sonra inşaat sektöründeki zorluklara bakacak olursak; elaman sıkıntısı vardı. Avrupa'da inşaat işçisi olmak için ilköğretimden sonra en az 1.5 yıl işçi bulma kurulunun okullarında inşaat eğitimi vardı. Bunun bir yılı eğitimle 6-7 ayı ise uygulamayla geçerdi. Yani bir işçi ilköğretimden sonra 1,5 yıl işçi bulma kurulunun desteği ile maaşlı ve ciddi bir şekilde işçi eğitimi alarak geçiyordu. Amele ustası zaten bu eğitim haricinden üç yıl daha eğitim yapıyor. Türkiye'de malesef inşaat eğitimi tam olarak verilmiyor. Örneğin; İş güvenlik ekipmanı alıyoruz, kullandıramıyoruz. İş güvenlik yasaları çıktı. Uygulanıyor, ancak biraz katı birşekilde çıktı bence alıştırılarak uygulansa çok daha iyi olurdu. Keskin sınırlar oluşturduğumuz zaman baş edemiyoruz çünkü bizler 40 yıl hep serbest çalışmışız, birandan kısı yaptırımlar yapılmaması gerekiyor. Kademe kademe yapılması gerektiğini düşünüyorum.

--Sizi bu günlere getiren en önemli projeler ve sizi zirveye çıkaran projeler hangileridir?

Benim için hepsi aynı ben hep nokta yerleri seçiyorum. Sosyal konut hiç yapmadım, yapamıyorum. Örneğin; bir sıvanın altında 120m2 bir daireye 1400m kabloyla besliyorum ama başka inşaatlarda 400m kablo kullanılıyor. Avrupa'da bu disiplini gördüğüm için bunu uyguluyorum, maliyetli oluyor, maliyetli oluncada daire fiyatları yükseliyor. Yine de insanlar bizi tercih ediyor. Firmamızın bir özelliği var Bağlarbaşı bölgesinde, bölgeye artı değer katma, proje uygulamaları yapıyoruz ve böylelikle etrafındakı yerler değerleniyor. Bunu yaparken o bölgenin karakterine uygun bir dış cepe, uygun mimarı ile yapmaya çalışıyoruz.

Projelerimiz; Özlücepark, İkizkonaklar, Üçüzkonaklar, Demirkent Evleri, Demirkent Apartmanları, İhsaniye mahallesinde Demir Apartmanı, devam eden projelerimizde bulunmaktadır.

--Geçmiş zamanlarda teknoloji ve iş koşullarını göz önüne alarak değerlendirecek olursanız, günümüz koşullarıyla arasında ne gibi farklar olduğunu düşünüyorsunuz?

Geçmişte elle beton dökülüyordu, bir metre küpe 6 çimento dökülüyordu. iskele yasası çiktı. Buna çok sevindim çünkü gerçekten çok riskli bir iskele sistemimiz vardı. Malzeme olarak kalitede aktif rekabet olduğu için en iyi kalitede malzeme üretilmeye çalışılıyor. İnce işlerde baya bir değişiklikler oldu her yılda artarak devam ediyor ve yaşam sektörü de çok hızlı değişiyor. Akıllı evler var artık. Türkiye'de kaliteli ürünler üretiyor tek eksiğimiz iyi uygulamanın olmaması.

--Genel anlamda Bursa'nın demografik yapısı, kentsel dönüşümün kattığı değerleri baz alırsanız, inşaat sektörünün günümüzde geldiği noktayı nasıl değerlendiriyorsunuz ?

Kentsel dönüşümle ilgili çalışmalar oluyor ancak ciddi bir yol alınamadı. Uygulanacak sistem belli, Örneğin; 1998'e kadar ruhsatlı yapılan binalar gerçekten gecekondulardan daha riskli. Kentsel dönüşümde 1. önceliğimiz can güvenliğiyse; Bana göre yeniden yıkılıp tekrardan yapılması gerekiyor. İnanın ki iki üç katlı gecekondular daha güvenlidir. Şimdi lokal bazda devlet desteği, belediye var, mal sahibi, müteahhit özel sektör bu işe el atmazsa çözümü zor olur çünkü özel sektöre gerçekten imkan tanınsa 1-2 senede bitirirler diye düşünüyorum. Herkes büyümek istiyor, sosyolojik olaylarda önemli tabi ki mahallede riskli binalar tespit edilip mahalle ile belediye iş birliği şeklinde bir ofis kurulup vatandaşın bilinçlendirilmesi gerekir. Yeni bir bölge planlamaya açıldığında altyapı yapılacak ama mevcut altyapıya %20'lik bir katkıyla bu iş çözülebilir. Emsal artışsız bu işin çözümü olmaz. Altıparmak, Ataevler'in kentsel dönüşümünün yapılması lazım.

--Mesleğinizde yaşadığınız ilginç bir anınız, anekdotunuz var mı?

Sektöre ilk atıldığım zamanlardan kalma bir anım var. Ofis tuttum ancak kısa bir süre sonra kapatmak zorunda kalacaktım fakat bir arkadaşım Dikkaldırım'da arsası olduğunu söyledi ve satmayı teklif etti. O gece arsayı sattım ve bu şekilde sektördeki yoluma devam ettim. Bu konuda öğrendiğim en iyi şey, önemli olan insanın kazandığı para olup olmaması değil güven vermesidir. Orada, bana bu işi yapabileceğime dair güven geldi ve devam ettim.

--Sektöre değer katan biri olarak; genç meslektaşlarınıza, genç müteahhitlere, başarı ve sektörle ilgili neler söylemek istersiniz ?

Öncelikle yaptıkları işi iyi öğrensinler. İş olsun diye iş yapılmaz! Sermayem var ben bu işi yaparım diye düşünmesinler. Önce bilgi, planlama ve kendilerine güvensinler. En iyi şekilde öğrensinler, araştırsınlar, artık sermayem var ben yaparım devirleri kapandı. Sadece sermaye sahibi olmak yetmez. Yapılan işte sorun olmaması için bilgi ve emek olmalıdır.

--İMSİAD sizce nasıl bir dernek, Bursa'mıza ve sektöre sağladığı önemli katkıları nelerdir ?

İMSİAD Namık Ziya Mescioğlu'ndan önce kurulmuştu. Namık Bey'de o zaman ikinci başkan olarak seçildi ve beni aradı, üye olmamı istedi bende memnuniyetle dedim ve üye oldum. Ben İMSİAD'ın bu seviyeye geleceğini tahmin edemiyordum. Gerçekten de Namık Bey o kadar yoğunluğun, işin içerisinde İMSİAD'ı Bursa'nın en üst seviyesine çıkardı, bundan dolayı kendisine teşekkür ediyorum. Öyle bir seviyeye geldi ki, her kurumdan kabul görüyoruz, istek ve taleplerimiz dinlenip bize geri dönülüyor. İMSİAD üyesi olmak bugün ayrılacıktır. İMSİAD komisyon üyesiyim bize gelen çok başvurular oluyor içerilerinden ancak on kişiyi seçebiliyoruz. Burada aradığımız kriterler; Maddi güç, ticari ahlak ve geçmişte yaptığı projelerin nitelikli olması, problemsiz iş yapmış olabilmesi, dış mimariye dikkat eden çalışmalar yapacak, Bursa'ya bir katkısı olacak kişiler, firmalar olmasına önem veriyoruz.